Objawienia prywatne i publiczne

Objawienia natury prywatnej

Objawienia publiczne, objawienia prywatne

Liczba objawień prywatnych, tylko w latach 1933 - 1989, sięga 366.

Objawienia prywatne odznaczają się zupełnie inną naturą niż widzenia publiczne; charakteryzują się bowiem, wąskim gronem odbiorców, przekazując zazwyczaj wskazówki dotyczące postępowania w życiu, religijności oraz - co za tym idzie - wspomagania ducha i wiary. 

Co ciekawe, akt objawienia prywatnego, nie nakłada na widzącego obowiązku wiary, może natomiast wywołać w osobie dostępującej objawienia, akt nawrócenia i powrotu do życia według Ewangelii. W większości znanych przypadków, tego rodzaju doświadczenie ma niesamowicie silne oddziaływanie na widzącego, kierując go na drogę Chrystusa.

Należy zachować pewną ostrożność, ponieważ swego rodzaju egzaltacja uczuć religijnych, czasami wręcz, fanatyzm, może być - jeżeli mowa o objawieniu prywatnym - idealnym podłożem dla urojeń i zwidów, które są powoływane przez podświadomość. Zbyt duży subiektywizm w jakimkolwiek działaniu nigdy nie jest czymś dobrym.

Objawienia prywatne mogą dawać wskazówki postępowania, nie mają natomiast mocy, która pozwalałaby na zmianę kluczowych doktryn Kościoła, który musi pozostawać w duchu Ewangelii.

Kościół powinien kierować się wyłącznie jedną i niezmienną Ewangelią, która stanowi objawienie publiczne.

Objawienia publiczne

Objawienie publiczne jest dokonaną Prawdą Absolutną, której człowiek nie powinien w żaden sposób kwestionować i zmieniać. Publiczne objawienie stanowi dogmat, jest wręcz fundamentem, na której została zbudowana posługa Kościoła Katolickiego, przekazana przez samego Jezusa Chrystusa. Objawienie publiczne zostało nam - Katolikom - przekazane w Piśmie Świętym, a pieczę nad prawdami w nim zawartymi sprawuje Kościół, treść tego objawienia zobowiązuje wszystkich wiernym do podążania w życiu ścieżką, która została w nim zawarta. Jezus Chrystus wraz z Ojcem przekazał nam więc dokończoną i absolutną prawdę, doprowadzając tym samym publiczne objawienie do końca.

ks. Darek